Yampungaran

Caw-aw-ah…caw-aw-ah…

“Buntog, hupo! Gapadulong ang uwak…” Dali-daling gipaak ni Kamprag ang mga layang dahon sa tubo ug gitabon kini sa iyang higalang pugo. Human, mipalayo siya aron limbongon ang uwak.

Ingon ani ang kinabuhi ni Buntog ug Kamprag sa katubhan. Matag karon ug unya, kinahanglan silang magbinantayon aron protektahan ang upat ka itlog sa pugaran ni Buntog. Hilabi na kay pipila nalang ka adlaw ang nahabilin para mapusa ang mga itlog.

“Kamprag, undang sa gud og kokak diha,” kalit nga pagputol ni Buntog sa ilang pagkutab.“Aduna ka ba’y nabati nga kasikas?”

Nipaduol si Kamprag sa mga natumba nga tubo aron paminawon ang nabatian ni Buntog. Gitikang pa ni Kamprag pag-usab ang gagmay niyang mga tiil hangtod nga nawala na siya sa panan-aw ni Buntog.

“Hoy, Kamprag. Asa naman ka? Tubag kuno.” Wala lang gihapon mitubag si Kamprag. Ug ang kasikas nga nabatian ni Buntog ganiha mas mikusog pa. Nangulba na og sugod si Buntog.

Human sa usa ka minuto, milumpayat si Kamprag gikan sa taliwala ug kalit niyang gituklod ang galumlom nga si Buntog.

“Kamprag, na unsa ka man?” suko nga pangutana ni Buntog.

Lisang nga mipalayo si Kamprag kaniya. “Buntog, dagan! Dagan palayo sa imong pugaran…adunay…”

Shhhsssssss…shhhssss…

Paspas nga gapadulong ang halas sa ilang gikahimutangan. Mipahilayo dayon si Buntog ug Kamprag sa pugaran aron dili makaduol ang manghuhugpa sa mga itlog. Ug ang halas misunod sa nalisang nga si Buntog.

Pwerting paningkamot sa pugo og dagan aron dili lamang matukob sa halas. Milupad dayon siya paingon sa katubhan. Mura gayod og nagbinugnuay ang panagginukdanay ni Buntog ug sa halas. Apan, ang halas wala gihapun mobiya sa paggukod kaniya.

Kinahanglan ko pang lumloman ang akong mga itlog, hunahuna ni Buntog samtang gabaragbarag na og dagan.

Og sa dihang hapit na matukob sa halas si Buntog, kalit lang nga milukso si Kamprag sa atubangan niya. Ang atensyon sa halas nabalhin kang Kamprag. Milukso dayon pag-usab si Kamprag palayo ni Buntog. Nakasabot si Buntog sa buot ipabuhat ni Kamprag kaniya.

Dali-daling mibalik si Buntog sa iyang pugaran. Apan sa pag-abot niya sa gikahimutangan sa mga itlog, nagkatag nga layang dahon sa tubo nalang ang iyang naabtan. Wala na ang iyang mga itlog. Pipila nalang unta ka adlaw ang iyang huwaton aron mapusa kini.

Minghoy nga miduol si Buntog sa iyang guba nga pugaran. Igo nalang sa pagtan-aw sa iyang palibot ang iyang mabuhat. Nahinumdom siya sa iyang amigo nga baki nga mihalad sa iyang kinabuhi alang sa iyang mga itlog. Ug sa dihang kawad-an na sa paglaum si Buntog, usa ka pulong ang mitumaw sa iyang hunahuna. Padayon. Susama og tingog ni Kamprag sa hangin ang mihunghong kaniya.

Sa wala’y duha-duha, gikaskas dayon ni Buntog ang mga layang dahon sa tubo diha sa iyang guba nga pugaran. Human sa pipila ka minuto niyang pagkaskas, mitim-aw ang duha ka alibid nga puno og yuta. Ang iyang mga itlog! Duha ka itlog niya ang wala hinkit-i sa halas. Dalidali dayong gibalhin ni Buntog ang duha ka itlog sa bag-o nga pugaran ug gilumloman kini pagtiwas.

Twit! Twit! Twit! Milanog ang piyak sa mga piso ni Buntog. Ingon man nga nagmaya ang katubhan sa pagkapusa sa iyang duha ka itlog.

Human sa makadaghang higayong hapit maangkon sa mga manghuhugpa ang iyang mga itlog, nagmalampuson na gayud si Buntog sa iyang tinguha nga ipapiso ang iyang mga itlog. Karon, naa na sa atubangan ni Buntog ang iyang duha ka piso. Nag-isig lumbaanay kini og kat-on sa paglakaw.

Salamat Kamprag, pamulong ni Buntog samtang galantaw siya sa katubhan.

Note: This is an original story by Red Phantom.